Depremzede, enkaz altındaki 20 saati yazdı

ERZURUM - 17 Ağustos 1999 tarihindeki Marmara depreminde, Eskişehir'de 32 kişinin öldüğü 14 kişinin yaralandığı yıkılan 8 katlı Tarhan Apartmanı'nda ağabeyini ve teyzesini kaybeden; kendisi de 20 saat sonra sağ olarak çıkarılan 29 yaşındaki Meral Şurabatır, enkaz altında yaşadıklarını yazdığı kitapta anlattı. Enkaz altından çıkarıldığında ilk olarak gece karanlığındaki yıldızları gördüğünü ve kitabının adını da 'İlk Önce Yıldızları Gördüm' koyduğunu belirten Meral Şurabatır, “Beni enkaz altında çıkarttıklarında hava karanlıktı ve ilk olarak yıldızları gördüm. Ağabeyim Metin Şurabatır geceleyin teyzemin evine gelmişti. Murat Kekili'nin 'Bu akşam ölürüm beni kimse tutamaz' şarkısını söylüyordu. Hepimizin neşesi yerindeydi. Teyzem, ben ve ağabeyim aynı odada yatıyorduk. Gece yattığımızda ağabeyim kendi yeri ile benim yerimi zorla kolumdan çekiştirerek değiştirdi. Daha sonra uyurken deprem oldu. Depremde Eskişehir'de sadece tek bir bina yıkıldı. O da bizim bulunduğumuz Tarhan Apartmanı'ydı” dedi.

“Teyzem bana, ‘uykum geliyor’ diyordu”

 Şurabatır, o korkulu anları şu cümlelerle dile getiriyor: “Deprem sırasında ağabeyimin göğsünün üzerine kolon devrilmiş ve o anda hayatını kaybetmiş. Benim enkaz altında olduğum yer de çok karanlık ve dardı. Başımın üstüne bir koltuk, o koltuğun üzerine de bir kolon devrilmiş. Yan tarafımda da bir çamaşır makinesi vardı. Bu makinenin üzerine de bir kolon devrilmişti. Tam olarak bahsedilen o hayat üçgeninde kalmışım. Sıkıştığım yerde hiçbir şekilde hareket edemiyordum. Göçük altında kurtarılmayı beklerken 20 saat boyunca teyzem ile sürekli konuştuk ve birbirimize destek olmaya moral vermeye çalıştık. Teyzem bana uykusunun geldiğini söyledi. Uyumaması için sürekli kendisiyle konuşmaya çalıştım. Beni enkaz altında yaralı olarak çıkardılar. Teyzem de çıkartıldığında yaşıyormuş ancak ambulansta hayatını kaybetmiş. Ağabeyimin cesedi ise bizden yarım saat sonra çıkartılmış. Ben 15 yaşındayken bu olayla karşılaştım. Deprem öncesi Eskişehir Osmangazi Üniversitesi'nin voleybol takımında oynuyordum. Elimden, kolumdan ve ayaklarımdan yaralandığım için voleybol sporunu bırakmak zorunda kaldım."