Senli mısralarımın davetsiz misafiriyim bu gece...

Hüzün , kin ve öfke hakim soframda...

Birazdan kederi de dolduracağım bardağıma ...

Ay'sız , yıldızsız kapkaranlık bir gecenin buruk hüznünün atmosferinde kaybulurcasina...

Gören...

Cenaze mi var...

Ölen kim...

Nedir bu ağır hava der...

Senli mısralarımın boynu neden böyle bükük...

Yalnızlığın , çaresizliğin , hüznün hükmü neden bu kadar ağır...

Yargısız infazların hükmü bir-tek bana mı  nasip oldu...

Niye umut kokan düşlerim yağmura tutuldu...

Oysa  yüreğini her uzattığında, yağmurun sesinden ıslanmış şiirler yazardım senli mısralarımla...

Farkındaydın , biliyordun , duyuyordun ve hissediyordun...

Neyse vakit daha çok erken...

Yeni gecenin üç'ü...

Ay'sız , yıldız'sız gecenin  ve de umutsuz saatlerin öfkeli misafiriyim bu gece...

Sen uyu...

Güneşli ve umutlu yarınlar senin olsun...

Sigaram da tükendi , ruhum ve bedenim eşliğinde...

Hüzün , kin ve öfke de geldiler , yanımda hüzünlenip , kinlenip ve öfkeleniyorlar...

Sana da bir nasihat kulak as ve dinle...

Yalandan uzak gerçeğe  hep yakın ol...

Senin yüzünden öleni diriltemesin artık...