Benim için şehir deyince, yaşadığım şehir Diyarbekir’in suriçini tanır ve onu bilirim.

Diğer tüm mekânlar suriçine eklemlenmiş diğerleridir ve ötesi teferruattır.

İstediğiniz kadar çok akıllı binalar, çok gösterişli bulvarlar, albenili kafeler, falan filan o geniş caddelerde o havalı yapılarda yapın bana göre suriçinin bir tek mekânı etmez.

İşte bu sebeple kadim suriçinde yapılacak her “iyi iş” beni ziyadesiyle heyecanlandırır.

Bildiğinizi tekrar etmiş olmayayım.

Son üç yıldır suriçinin başından çok serencamlar geçti.

Hala sürüyor.

Hendek, Barikat ve Sokağa Çıkma yasaklı hâller üzerinden adeta büyük bir felaketi yaşadı Suriçi ve şehir.

Neredeyse taammüden cinayete kurban gitti. Bombalar, kurşunlar, yıkımlar ölümler, yerinden yurdundan edilmeler çok acı oldu. Yaralar, henüz sarılmadı. Uzun yıllar geçse de bu felaketin izleri hep kalacak.

UNESCO’nun tarihi ve kültürel miras listesine surlar, suriçi ve hevsel bahçeleri ile dâhil edilmesinin keyfini bile ancak birkaç ay yaşayabildi kent.

Şimdilerde suriçi tekrar ayağa kalkmaya çalışıyor.

Suriçinin bilebildiğim kadarıyla ilk Turizm belgeli oteli olma özelliğini taşıyan ve bir dönem sıkıntı yaşayıp tekrar asli işletmecileri Cantürk ailesinin yönetiminde hizmet sektöründeki marka kimliğini koruyan Demir Oteli bir yanda…

Diğer yanda yine Suriçinin lezzet duraklarından biri olan Kebapçı Hacı Halit…

İki marka işletmeci akılcı bir birliktelikle suriçi dörtyolda bir lokanta açtılar: Kebapçı Hacı Halit Restorant.

Mekânın genişliği ve ferahlığı, sunumların kalitesi, iç dekorun insana huzur veren güzelliği; bir cephesi Gazi, bir cephesi İzzet paşa caddesine bakan ayrıcalığı ve hepsinden ötesi Diyarbekir mutfağı lezzeti insana “gel” ve “el” ediyor.

Her iki marka da; biri otelcilikte diğeri de lokantacılıkta yarım asırdır kalitede ısrarın adı.

Hani yolunuzu belki düşürmek isterseniz Suriçine, bizim oralara…

Haberiniz olsun diye…

24 Kasım 2017 Diyarbekir