Ah şu kuleler
Acelem var doğa, hatırlat yine
Kızıl atın, yeşil sabrını bir kez
Sudan sebeplerle, kile gömdüğüm
Kaybettiğim neşem, bir daha gelmez
Acelem var doğa, hatırlat yine!
Oklar sipsivriydi, yaralar derin
Kapkaranlık şimdi, ışık ülkesi
Dayanılır, dayanılmaz demeyin
Unutma Sisyphe’i*, bitmez çilesi!
Oklar sipsivriydi, yaralar derin
Çıkarır keyfini, doğanın arsız
Asar kimliğini, en eşsiz yere
Koklar menekşeyi, sonra fırlatır
Bir kurşun sıkar ki, bu sessizliğe
Çıkarır canını, doğanın arsız!
Var oluşun sevinci, aşk kulesi
Şimdi nerede, koynunda kimi saklar
Arın kayıplarını, kirli sularda
Şöyle sıra, sıra dizilir yoklar
Yok oluşun cümlesi, gam kulesi!
Bir duman yükselir, Kırklar Dağı’ndan
Kurulur çilingir sofrası, ver saki
Doldur, doldur hayata içelim
Ne gam kulesi yıkılır, ne aşk kulesi!
Dr. İbrahim Halil KAĞAR
*Sisyphe(Sisyphos): Albert Camus ‘’Le Mythe de Sisyphe’’adlı denemesinde insan yaşamının anlamsızlığı içinde, İnsan onurunun gene de, dış etkenlerin anlamsızlığına, koşulların kaçınılmaz baskısına karşın zorunlu olan yükü bile bile taşımak olduğunu belirtir.
Kaynak: Azra ERHAT Mitoloji sözlüğü, sayfa: 297
YAZIYA YORUM KAT
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.