Acelem var doğa, hatırlat yine

Kızıl atın, yeşil sabrını bir kez

Sudan sebeplerle, kile gömdüğüm

Kaybettiğim neşem, bir daha gelmez

Acelem var doğa, hatırlat yine!

Oklar sipsivriydi, yaralar derin

Kapkaranlık şimdi, ışık ülkesi

Dayanılır, dayanılmaz demeyin

Unutma Sisyphe’i*, bitmez çilesi!

Oklar sipsivriydi, yaralar derin

Çıkarır keyfini, doğanın arsız

Asar kimliğini, en eşsiz yere

Koklar menekşeyi, sonra fırlatır

Bir kurşun sıkar ki, bu sessizliğe

Çıkarır canını, doğanın arsız!

Var oluşun sevinci, aşk kulesi

Şimdi nerede, koynunda kimi saklar

Arın kayıplarını, kirli sularda

Şöyle sıra, sıra dizilir yoklar                                                               

Yok oluşun cümlesi, gam kulesi!

Bir duman yükselir, Kırklar Dağı’ndan

Kurulur çilingir sofrası, ver saki

Doldur, doldur hayata içelim

Ne gam kulesi yıkılır, ne aşk kulesi!

Dr. İbrahim Halil KAĞAR

*Sisyphe(Sisyphos): Albert Camus ‘’Le Mythe de Sisyphe’’adlı denemesinde insan yaşamının anlamsızlığı içinde, İnsan onurunun gene de, dış etkenlerin anlamsızlığına, koşulların kaçınılmaz baskısına karşın zorunlu olan yükü bile bile taşımak olduğunu belirtir.

Kaynak: Azra ERHAT Mitoloji sözlüğü, sayfa: 297