Bir Afrika kabilesinde, hamile kalan kadınlar, arkadaşlarını toplayıp yaşadıkları merkezde biraz uzak biryere gider ve doğacak çocuğun şarkısını, meditasyon yapıp dua ederler.
Geleneklerine göre, her ruhun kendine özgü ses vibrasyonları var. Kadınlar bu seslere kulak verdiklerinde, hep birlikte yüksek sesle seslendirirler, sonra da kabileye dönüp şarkıyı herkese öğretirler. Çocuk doğduğundada tüm kabile toplanarak ona şarkısını söyler,çocuğun sonraki önemli dönemlerinde ve öldüğünde de aynı şarkı söylenir.
Ayrıca kabileden biri, kabul edilmez bir suç işlediğinde, kabile toplanır ve ona kendi şarkısını söylerler. Çünkü o kabileye göre, anti-sosyal davranışlar ceza ile düzeltilemez, ancak sevgiyle ve kimliğin hatırlanmasıyla çözülebilir. Kişi kendi şarkısını duyduğu zaman, bir başkasına zarar verecek davranışlarda bulunma isteğine ihtiyaç kalmazmış.
Aslında hepimizin içinde bir şarkı vardır. Zaman zaman mırıldanırız, duyduğumuzda da kulak verir rahatlarız.
Dostluklar, arkadaşlıklar ve aşklar da ortaklaşa söylenen bir şarkı gibidir. Söylendikçe var olur ve var oldukça söylenir, zor zamanlar da hatırlanır, ortaklaşa söylenen şarkı gibi paylaşılan duygular da ortaklaşa hissedilir. Dostlar, arkadaşlar ve sevenler arasında hissedilen duygular ortaktır. Bu ortak duyguların oyun/dansıdır aslında, dostları ve sevenleri bir arada tutan. Bu oyun/dans yoksa gerisi de boştur aslında.
Gerçek dost, senin şarkını duyan ve ihtiyacın olduğunda sana tekrarlayandır...
Ne yazık ki bazı devlet görevlileri Kürtçe aşk şarkıları duyduklarında bile bölücü veya terör şarkısı diye yasaklıyorlar. Beraberlik söylemi üzerinde yükselen milleti de kalın çizgilerle birbirinden ayırdılar.
Beraber eğlenemeyen insanlar, beraber bir gelecek kuramaz!
Çünkü “aynı bakıyoruz farklı görüyoruz.”
Yan yana duran ve birlikte aynı yöne bakan insanlar mutlu ve uyumlu olduklarını düşünürler. Ama her şeyi atlarlar. Birlikte aynı yöne bakarlarken birbirlerini göremediklerini fark edemezler. Mutluluk ve uyum zannettikleri şey onları birbirlerine karşı kör etmiştir. Oysa evrendeki tek değişmez yasa olan “her şey zıddıyla müsemma” olduğu gerçeği de şunu gösterir ki yanınızdakini görebilmeniz için zıt yönlere bakmanız gerekir.