Günümüz dünyasında nakit kullanımı azalsa da, ATM’ler hâlâ hayatımızın en kritik noktalarından biri. Maaşımız, birikimimiz, günlük harcamamız… Hepsi o küçük makinenin içinde bir şifreye bağlı. Ama ne yazık ki, en güvendiğimiz anlarda bile en savunmasız olabiliyoruz.
Son günlerde artan haberler, ATM’lerde yaşanan güvenlik zafiyetlerini bir kez daha gözler önüne serdi. Yanlış tuşa basan, cihazdan gelen uyarıyı fark etmeyen ya da çevresinde olup bitene dikkat etmeyen vatandaşlar, birkaç dakika içinde birikimlerini kaybedebiliyor. Üstelik bu kayıplar yalnızca teknik değil, aynı zamanda insani açıkların sonucu.
Bankaların sık sık SMS’lerle yaptığı uyarılar, aslında bu gerçeğin en somut itirafı: Sistem tam güvenli değil. Kart kopyalama cihazları, sahte ekranlar, hatta bir “yardımcı müşteri” rolünde yaklaşan dolandırıcılar… Teknoloji gelişiyor ama yöntemler de gelişiyor.
Burada asıl mesele şu: Vatandaş yalnız bırakılıyor. Bankalar, milyarlarca liralık işlem hacmini yöneten devasa kurumlar; peki neden bu kadar kritik bir noktada güvenlik hâlâ bireysel dikkate bırakılıyor? Neden ATM’lerin bulunduğu noktalar 24 saat kamera ile etkin denetlenmiyor? Neden yazılı ve sesli uyarılar daha anlaşılır hale getirilmiyor?
Vatandaş olarak elbette dikkat etmek bizim görevimiz. “Kimseye şifrenizi söylemeyin”, “Kartınızı teslim etmeyin”, “İşlem sırasında dikkatinizi dağıtmayın”… Bunları defalarca duyduk. Ama işin özünde, bu kadar önemli bir güvenlik meselesi bireylerin omuzlarına yüklenemez.
Artık şu soruyu sormanın vakti geldi:
Bankalar gerçekten güvenliğimizi mi önemsiyor, yoksa sadece sorumluluktan sıyrılmak için uyarı mesajları mı gönderiyor?
ATM başında kaybolan paralar, yalnızca birkaç rakam değil. O paralar, emekle kazanılan, alın teriyle biriken hayatlarımızın karşılığı. Ve hiçbirimizin alın teri, basit bir “sistem açığına” kurban edilmemeli.