Emekçi ellerden özenle çıkan ürünler değil fabrika ürünleri tercih edilince demircilik de ayakta kalmak için can çekişen mesleklerin arasına girdi. Diyarbakır’da 20 yıldır demir ısıtıp döverek şekil veren 45 yaşındaki Ahmet Ay, bitme noktasında olan demircilik mesleğini zor şartlara rağmen sürdürüyor. Ay, Diyarbakır’da demirciler çarşısı olarak bilinen demirciler pasajında bulunan işyerinde mesleğini icra ediyor. Demir işleme zanaatının gelişen teknolojiyle birlikte ihtiyaç dışı kaldığını ifade eden Ay, demir işleme atölyeleri ve demir çelik fabrikalarının her çeşit ürün imal etmesiyle mesleğinin yok olmaya başladığını dile getirdi.
Baba, dede mesleği
Demirciliğin aile mesleği olduğunu ifade eden Ay, “Ben kendimi bildim bileli bu işi yapıyorum. Ben babamdan öğrendim. Babam dedemden öğrenmiş. Babamızdan, dedemizden kalan bu demircilik sanatı teknolojiye yenik düştü. Benle kardeşim dedemizden ve babamızdan kalma mesleği sürdürmeye çalışıyoruz. Eskisi gibi para kazanılmıyor olabilir ama bu işi zevkle yapıyoruz. Sanayileşme hayatımızın her alanına hâkim olmuş. Sanayileşme ile birlikte bu tür el emeği göz nuru ile yapılan sanatlar resmen öldü ve maalesef bu tür meslekler son yıllarını yaşıyor” dedi.