Cizre izlenimleri

Cizre’ye doğru yol alırken, Mardin’in Nusaybin İlçesi’nde aracımız Fırat Mahallesi girişindeki kırmızı ışığa takıldı. Mahalle başında ise birkaç zırhlı araç bekliyordu, araçlardan ise mehter marşı çalınıyordu. Güneş doğudan henüz yeni doğmuştu, kısa süreli müzik dinletisinden sonra aracımız Cizre’ye gitmek için yoluna devam etti. Yaklaşık 2.5 saatlik bir yolculuğun ardından Cizre'ye vardık. İlçenin girişinde kurulan kontrol noktasında biz ve aylardır ilçelerinden ve yakınlarından haber alamayan Cizreliler gibi bir süre bekledik. Daha İlçe’ye varmadan orada yaşanan durumu kontrol noktasında bekleyen vatandaşların ruh hali her şeyi anlatıyordu. Yaşlı, çocuk, genç, kadın herkes hüzünlü ve tepkili. Birkaç kişi ile ayak üstü sohbet etmeye çalıştım, Kürtçem iyi olmamasına rağmen yaşlı amcanın anlattıkları kalbime işlemişti bile. Kadir adlı yaşlı amca yasağın 30. Gününde çatışmalar yoğunlaşınca İlçeden ayrılmıştı. Üstelik evleri yıkılan bodrumun hemen karşısındaydı. ‘Allah bizi korudu, biz çıktık ama onlarca komşumuz o evlerde yaşamını yitirdi. Bizde orada olabilirdik, ama çoluk çocuğumuz için çıktık’ diyor Kadir amca. Arama noktasındaki bu kısa sohbetin ardından önce biz sonra aracımız arandı ve olayların en çok yaşandığı Nur mahallesine yol aldık. Ancak birkaç yüz metre ilerledikten sonra bir arama noktasının daha olduğunu gördük. Onlarca kişi, polisin oluşturduğu arama noktasında bekliyordu. İnsanlar araçları ile birlikte yanlarında getirdikleri gıda ve eşyalarını araçtan indirdikten sonra arama noktasına yöneliyordu. Arama noktasına varmadan birkaç kişiye ‘neden eşyalarınızı araçla götürmüyorsunuz’ diye sorduk. Vatandaşlar ise, cevabını bildiğimiz o yanıtı verdi, ‘polis izin vermiyor’.  Kimlik kontrolü ve sıkı bir üst araması yapıldıktan sonra polis, insanların geçişine izin veriyor.  Halk ise viraneye dönen ilçede evlerini bulmak için mahallesine giderken,  bizde 20 dakikalık bir yürüyüşün ardından Nur mahallesine geldik. Aslında yasağın olmadığı mahallerdeki evlerde oluşan hasarlar, Nur mahallesindeki tabloyu anlatıyordu. Bir süre yürüdükten sonra onlarca kişinin yaşamını yitirmesine neden olan o mahalleye girer girmez korkunç tablo karşımızda duruyordu. İnsanlar yakılan, yıkılan ve Kobani’deki tahribatı andıran binaların önünde hüzünlü, duygulu ve bir o kadarda sabırlı bir şekilde yaşadıklarını içlerine atıyorlardı. Her evin önünden yükselen ağıtlar yürekleri dağlıyordu. Kiminle nasıl ve neyi konuşacağımızı şaşırmıştık. Çünkü yaşananlar her şeyi anlatıyordu. Mahalledeki birkaç kişi bizi bir evin bodrumuna yönlendirdi. Eve girdiğimizde bir erkek şahısa ait ceset hala yerdeydi.  Ülkenin her yerine gelen bahar kokusu ne yazık ki Cizre’de yerini ağır kokulara bırakmıştı. Çünkü toprağa kavuşması gereken cenazeler hala yerdeydi. Durum sadece bu görüntülerden ibaret değil. Sonra kamuoyunda günlerce varlığı ve yokluğu tartışılan o meşhur bodrumların bulunduğu yere gidiyoruz. 4-5 katlı 3 bodrum kibrit kutusu gibi çökmüş, etrafında onlarca kişi bir kez daha orada yaşananları hafızasına kazdı. Bodrum katlarda yaşamını yitiren insanlara ait izler hala taze ve olup biteni anlatıyordu. Yaşananlara ilişkin görüştüğümüz ilçe sakinleri ise, ‘Burada canlarımız, evlerimiz, malımız yakıldı, yıkıldı. Vahşet gözler önünde, söze gerek var mı?’ diye soruyor bize. Evet yaşanan ve yaşatılan her şey açık bir şekilde karşımızda duruyordu. Savaştan çıkmış bir İlçeyi arındıran Cizre’de hayatın normalleşmesi şuan için çok zor görünüyor. Şimdi yaraları sarma zamanı. Umarım duyarlı kurum ve kuruluşlar viraneye dönen Cizre’nin inşası için acil bir şekilde hareket geçer. Ama binalardan önce insanların dayanışma inşasına ihtiyaçları var.

Haber: İlyas AKENGİN