Yarım yüzyıllık gazetecilik yaşamımda, gerek kendimle gerekse çevremle ya da toplumun farklı kesimleriyle ilgili çok sayıda olumlu, olumsuz gelişmelere, sonuçlara tanıklık ettim.

Bu tanıklığımda hep iyi insanların zarar gördüğünü izledim.

Hem maddi hem de manevi anlamda zararın yanı sıra, liyakatli olmalarına rağmen makam, mevki konusunda hep ekside oldu iyi insanlar. Coğrafya, suçlanmaya, suçlamaya uygun bir coğrafya. Sistem, kendi içinde hangi yöne çark ediyorsa ‘doğru’ kabul edildiği için, büyük çoğunluk o çarkın içine girdi, ‘gemisini yürüten kaptan’ pozisyonu aldı, ‘Yürü ya kulum’ pozisyonuna girdi de diyebiliriz!

Çarkın dışında kalanlara marjinal denildi, hala da diyenler var.

Neymiş efendim, ‘o öyle değil, böyledir’ dedikleri için.

*

68 kuşağından, 78’lere, sonrasına denk gelen sol-sosyalist, hak savunucusu, insan temelli yaşamın olması konusunda mücadele verenlerin yarım kalmış hayat hikâyelerine de tanıklık ettim, daha doğrusu hep birlikte tanıklık ettik, etmeye de devam ediyoruz.

Sezen Aksu’nun şarkısındaki şu dizelerde olduğu gibi;

12 Eylül’ün gazabına uğrayan kuşağı bu ‘Yarım’ kelimelerde aradım hep.

Hep yarım.

Tam olduğuna inanmak istediğiniz anda, bir daha yarım!

*

Dün Gültan Kışanak’ı, ablasının cenaze töreninde izlerken, onu da, yaşamını da, ailesini de bu yarımlar içinde yorumladım.

Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Milletvekilliği, Parti Genel Başkanlığı derken, geldiğimiz finale bakın; yine yarım!

Babasını, abisini, ablasını cezaevinden verilen izinle uğurladı.

Ne yaptı diye soran olursa, ‘Biz bilmiyoruz, ancak bir bilen/Bilenler vardır’ diyeceğim.

Osman Kavala, Selahattin Demirtaş için de aynı şeyleri söylüyorum.

*

Hırsızı, arsızı, üçkâğıtçısı, torbacısı, baronu, devleti ve milleti soyanlar ellerini kollarını sallayarak dolaşıyor, kendilerine göre de her şeyleri tam. Ülkeyi, devleti, milleti, halkı, kentlerini düşünen ve savunanlar yıllardır cezaevlerinde yatıyorlar, başkalarının kararlarından dolayı YARIM…

Ertelenmiş hayatlar, sevgiler, aşklar, dostluklar, birlikte geçirilmesi gereken zamanlar, hep yarım…

Ne yapalım?

Artık bugün olmazsa, belki yarın…