Bütün kesimler şikâyetçi.

Alım gücünden, ev kirasından, çarşıdan, pazardan, yüksek faturalardan yana canı yanmayan yok.

Eskiden memurlar, işçiler bizden daha yüksek maaş alıyor’ diye şikâyet ederlerdi, şimdi işçiler, memurların kendilerinden yüksek maaş aldıklarını söylüyor, şikâyet ediyorlar.

Şikâyet derken, eşitlik talep ediyorlar.

Son zamanlarda en fazla şikâyet hangi kesimden geliyor biliyor musunuz?

Belediyelerden. Yani Belediye çalışanların- dan.

Büyükşehir dâhil, bütün ilçe belediyelerinin işçi kesimi şikâyetlerini açıkça dile getiriyorlar. Geçinememekten, çocuklarının günlük ihtiyaçlarının yanı sıra okul masraflarını karşılayamamaktan şikâyet ediyorlar.

Bu şikâyetleri genel anlamda da duyuyoruz, dinliyoruz.

Özellikle belediyecileri örnek vermemin sebebi var.

Yönetenlerin vurdumduymazlığı, savurganlığı, ihale yolsuzlukları ile ilgili sürekli gündemde olmaları.

Hani diyorlar ya; ‘Biri yer, diğeri de bakar, kıyamet oradan kopar’ diye...

İşçi, memur geçinememekten şikâyetçi, yönetici kadro için her şey güllük gülistanlık.

‘Gir oyna, ‘ÇAL’ oyna...

Açıkçası, mahalle yanarken yönetim kadrosunun saçını taramasına dikkat çekmek istiyorum.

Hükümetin tasarruf genelgelerine rağmen, harcamalarından taviz vermeyenlerin, emirlerinde çalışan personelin yaşam koşullarının ne olduğuna da dönüp bakması gerektiğine aracı olmak istiyorum.

Evet, bunun için örnekleme Belediye. Halkın malı olduğu için belediye.

Kentin öz malı olduğu için belediye. Harcanan, har vurup savrulan her kuruş halkın olduğu için Belediye.

Tüyü bitmemiş yetimin hakkı olduğu için,

henüz doğmamış bebeğin hakkı olduğu için Belediye.

Halkın, bizim paramızı liyakatsiz, beceriksiz gruplar çarçur ettiği için örneklemede birinci sırada Belediye var. Seçmediğimiz, tanımadığımız, bilmediğimiz bir takım adamlar geliyor, hem kenti hem de bizi yönetiyor. Yetmiyor, paramızı sağa sola saçıyor.

Neden Belediye diyenlere bu cevaplar yeter mi?

Çalışanlar, aç, perişan, evini geçindiremiyor, kirasını ödeyemiyor, hiç bilmediğimiz, tanımadığımız, Diyarbakır’ın yükünü taşımamış, aksine yük olmuş kişiler keyif çatıyor.

İşte bunun için Belediye örneği veriyorum. Tepede görünmediklerini, görünmez olduklarını sanıyorlar.

Oysa çıplak duruyorlar toplumun gözünde. Sadece yüksek sesle kimse ‘Kral çıplak’ demiyor.

Diyenler var, onlarda duymazdan geliniyor. ‘Kral çıplak’ dediğimiz için kopacaksa kıyamet, kopsun, hepimizin kıyameti olsun.