Suskunluk sorgulaması!

Naci Sapan

Siyaset konusuna keskin bir dalış yapmış vaziyette olduğumuzdan doğal olarak etrafta konuşulan, tartışılan, eleştirilen, aradan kaçan bazı meselelerin uzağında bir mesafede olduğumuzu fark ettim.

Sosyal medyada dolaşırken gözüme bir yazı çarptı, ilgimi çekti.

Başlık enteresandı, bakma gereği duydum.

Olduğu gibi aktarıyorum çünkü cevaben bir şeyler yazacağım.

‘DİYARBAKIR' DA BASIN SUSUYOR

MİLLETVEKİLİ ADAYLARI SUSUYOR

SİVİL TOPLUM ÖRGÜTLERİ SUSUYOR

BU MEMLEKETE SAHİP ÇIKMANIN ZAMANI GELMEDİ Mİ?

Diye başlıyor, şöyle devam ediyor;

 “%50 Hibeli Tarım Bakanlığının Kırsal Kalkınma Projeleri Diyarbakır'da 11 tane kabul edilmiş, Mardin'de 53 tane kabul edilmiş Adıyaman'da 63 tane, Hakkâri’de 300 tane, Ağrı’da 83 tane proje kabul edilmiş.

 Tarım Bakanımız İl Müdürü ile Gurur duyar, Kış ortasında yelpaze ile yellenir. Hani bu memleketin sahipleri. Onun için bakan istemiyoruz, hizmet istiyoruz.’’

Sosyal medyada paylaştığı için adını vermek konusunda sıkıntı yok, Hasan Basri isimli yurttaş Diyarbakırlı Bakanın kentine verdiği değer ölçüsünden söz ediyor yazısında.

Doğrudur, herkes susuyor.

Suskun bir ülke, suskun bir Millet olmanın gururu ile yaşıyoruz!

Milletvekili adayları, sivil toplum Kuruluşlarını bilmem ama Diyarbakır basınının suskunluğu meselesine cevap anlamında bu yazıyı yazmam, bu isyanın güzergâhını genişletmem gerekiyordu.

Gerçekten böyleyse bunun karşılığında ‘kent Milliyetçiliği’ yapmayacağız da ne yapacağız?

En azından biz, yani basın suskunluğumuzu bozmuş olduk.

Konu gündemde, konunun devamı için bir zemin hazırlamış olduğumu umuyorum.

**

Sadece Diyarbakır basını değil ki suskun olan.

Ülke çapında topyekûn suskunluk yemini edilmiş gibi.

Yazılı ve görsel medyanın haline hep birlikte tanıklık ediyoruz.

Ayrı ayrı tellerden dem vurmuş gibi görünen ancak, tek yere hizmet verme anlayışının yaygınlaştığı bir dönemin içinden geçiyoruz.

Aslında çok benimsemesek de böyle bir ortamda suskunluğun satılmış olmaktan daha erdemli bir duruş olduğuna karar vermekten başka da yapacağımız bir şey yok.