Başları dik yürüdüler ihtişam içinde

Onlar şimdi hüzünlü bulutların yoldaşları.

Uğur Mumcu

Ali Gaffar Okkan

24 Ocak’a denk getirilmiş iki hüzünlü gidişin tanıkları olarak dün yine andık o aydınlık yüzlü güzel insanları.

Sevmiştik onları

Onların bizi sevdiği gibi

Zaten onlar bizi, bizler de onları sevdiğimizdendir zamansız gidişleri.

Karanlık yüzlerin, zihniyetlerin en iyi bildiği şeydir sevgi kıskançlığı.

Karşılıklı sevgileri karanlığa gömenlerin en iyi bildiği şeydir sevgiyi karanlığa gömme çabası.

Bilmedikleri ise, gömdüklerini zannediyor olmalarıdır!

Ölüm yıldönümlerinde yüz binlerce ortak sevgi insanı bir aradaydı, Uğur Mumcu’yu 24 yıl, Ali Gaffar Okkan’ı ise 16 yıl sonra hüzünlü bulutların arasından alarak ortak sevgi yumağına sardı ve yüreklerde yaşattı.

Hiç gitmemiş gibiydiler.

Zaten onlar hiç gitmediler ki.

Vardılar

Var olacaklar

Halkın sevgisidir yüreklerde yaşatan.

Onların, karanlık yüzlerin en fazla korktuğu şeydir halkın yürek sevgisi, çünkü hep diridir, aydınlıktır, umutludur, umut verendir gelecek için.

O yüreklerin karanlığa ‘HAYIR’ deyişidir onları korkutan.

Korktukça karanlığa ‘EVET’ diyorlar.

İkisinin de aydınlık bir yüreği o yüreğe göre aydınlık bir kavgası vardı aydınlık bir gelecek için. Kavgayı da barışı da en iyi bilenlerdi. Sorumluluğunu omuzlarında hissettikleri halkın omuzlarında başları dik yürüdüler ihtişam içinde. Yüz binlerin omuzlarında karanlık beyinlere inattı bu yürüyüş.

Onların gidişine denk geliyordu Ferhat Tunç’un türkü sözleri.

Hep birlikte okuyarak anıyoruz o iki güzel insanı.

Ölümler gördüm bir ihtişam içinde

Saklamış tüfekleri akşam içinde

Ölümler gördüm toprağa karışırken

Kavgası filizlenir yaşam içinde

Ölümler gördüm vurulmuş yatağından

Sanki güller fışkırır al yanağından

Ölümler gördüm kırılan camlar gibi

Hücrede bir mezarı adımlar gibi

Ölümler gördüm türküler söyleyerek

Doyumsuz bir iksiri yudumlar gibi