Bir ejderha, bir ayıyı yakalamış parçalamaya çalışıyordu. Yiğit bir adam, yolda giderken ayının bağırmalarını duydu. Hemen koştu, her ne kadar ejderha daha güçlü idiyse de, o adamın hem gücü hem de hilesi vardı.

Ayı, ejderhadan kurtulunca Ashab-Kehfin köpeği gibi o adamın peşine takıldı. Adam hasta olup yere baş koyunca da ayı onu bırak­madı, başında beklemeye başladı.

Oradan geçen bilge bir insan, hasta adama:

- Ey kardeş, dedi, bu ayıyla ne işin var?

Hasta adam, ejderha olayını anlattı.

Bunun üzerine bilge adam:

- Ayıya güvenme, dedi, ahmağın dostluğu düşmanlıktan beterdir.

Hasta adam:

- Sen bunu hasedinden söylüyorsun. Ayıya bakma, bana olan sevgisine bak.

Bilge adam:

- Ahmakların sevgisi aldatıcı bir sevgidir. Benim bu hasedim onun sevgisinden iyidir. Gel benimle bir ol da o ayıyı uzaklaştır git­sin!

Hasta adam:

- Git başımdan hasetçi herif, kendi işine bak!

Bilge adam:

- Ben bir ayıdan daha aşağı değilim ya. Başına bir şey gelecek di­ye yüreğim titriyor. Sakın böyle bir ayı ile ormana gitme!

Bu sözler hasta adamın kulağına girmedi:

- Git başımdan, dedi.

Bilge adam:

- Ben senin düşmanın değilim. Peşimden gelirsen kendine iyilik etmiş olursun.

Hasta adam:

- Uykum geldi, beni bırak, işine git!

Bilge adam:

- Benim gibi bir dosta inan, güven ve bana uy da himayemde uyu.

Hasta adam:

- Bu galiba bir katil, diye düşündü, uyuyunca beni öldürecek. Ya da benden bir şey uman bir dilenci olabilir.

Adamın yola gelmediğini gören nasihatçi bilge adam kızarak ve içinden "La havle..." diyerek oradan ayrıldı.

- Ben ona ciddiyetle nasihat ettim, o ise benden daha kötü şüp­helendi, diye düşündü.

Hasta ve cahil adam da uyuyakaldı. Yüzüne sinek konuyor, ayı da onu kovalı­yordu. Sinek kovulunca kalkıyor, fakat inadına tekrar aynı yere konuyordu. Bu böyle sürüp gitti. Ayı, sineğe kızdı, gitti dere kenarından ko­caman bir taş getirdi. Sineğin yine adamın yüzüne konmuş olduğunu gö­rünce, o koca taşı sineğe fırlattı. Taş, uyuyan adamın yüzünü param­parça etti.

Cahilin sevgisi, ayının sevgisidir. Cahil dost düşman kadar zarar verebilir hatta Cahil dost, akıllı düşmandan daha zararlıdır.