Ne kadar gün kutlar olduk. Bir şey ne kadar çok  ihlal edilmişse sonra onu kutlamaya kalkmışız. İhlal edenler erkek egemenliğinden kaynağını alan anlayışlar ve egemen sistemler olmuştur.

            İşçiler günün yarısına kadar, nerdeyse güçden takatten düşene kadar çalıştırılmış; sonra 1 Mayıs’ı işçi günü ilan etmişiz. Kadınları yaşamın içinde yok saydığımız ve üzerinde her türlü şiddeti uygulamaktan geri durmadığımız için  8 Martı Dünya Emekçi Kadınlar günü ilan etmişiz.Hiç bir canlının kendi soyuna uygulamadığı bir kıyıcılıkla şiddeti, işkenceyi uygulamaktan geri durmamışız. Egemenler şiddeti sadece dayatmak ve kullanmakla kalmamış; tıpkı bir virüs gibi toplumun diğer katmanlarına da  bulaştırmıştır.

Doğayı , çevreyi , hayvanları  ve hatta tüm ekolojik sistemi tahrip ettiğimiz için yaşadığımız cennet  dünyayı cehenneme çevirmişiz. Topragı,  havayı zehirlemişiz. Nefes alamaz hale gelmişiz. Dereleri gölleri kurutmuşuz, eskiye ait güzellikleri mazide bırakmışız.Sonra da kaybettiklerimize ait ne varsa senede bir günü ona atfetmişiz.

Sevgimizi göstermede sıkınlı olduğumuz  için anneler günü, babalar günü ve sevgilimizi de unutmak doğru olmadığından dünya sevgililer günü, geleceğimizi emanet edeceğimiz çocuklarımız için de dünya çocuk hakları günü ilan etmişiz.

Böylece  ‘Sen sağ ben selamet’ takvimlerde kutlanmadık gün bırakmamışız.  Kısacası önce insan olarak neyi yok etmişsek, neden yoksun kalmışsak; sonradan onun günü yapmışız.

         Madem bu kadar çok seviyorduk neden bu değerleri hor kullandık veya yok ettik?  İnsan değerini zamanında anlamadığı nasıl olsa gani gani dediği değerler, elimizden birer birer  dağılıp kayıp gitmeye başladığı veya sevgimizi göstermede cimri davranmamızdan dolayı, sevgisiz kalmaya başladıktan sonra; birçok değere sevgi günleri oluşturmaya başladık.

Değersizleştirdiklerimizi senede bir kez de olsa anmayla bir yandan tarihsel vicdanımızı; diğer yandan duyarlılık yaratmaya çalışıyoruz.Bir çok insana insan olmaktan kaynaklanan haklarını ve görevlerini hatırlatıyoruz.

        İnsanoğlu doğada, insan ilişkilerinde ne kadar da tahripkar…Her canlının yaşam hakkı kutsaldır. İnsanın dışında hiçbir canlı bu kadar zalim,soykırımcı değildir.

         Bugün Dünya insan hakları günü. Bugün meydanlara çıkanlar, biber gazı, jop, TOMA’lardan tazyikli su yemeyecek; yazarlar, çizerler, düşünenler, fikir sahibi olanlar,  düşüncelerini hiçbir soruşturmaya uğramadan özgürce dile getirecekler.Yakınlarını kaybedenler, köyleri  yakılıp  göçertilenler, dilleri yasaklanan halklar kendi dillerinde özgürce türkü söyleyip halay çekecek ve uğradıkları zulümleri dile getirebilecekler.

         Akşam haberlerinde dile getirdiğimiz  bu yakıcı sorunlarımızın dökümlerini göreceğiz. İzlerken çoğumuz da aynı tepkiyi göstereceğimize eminim. Birçok olaya ‘Bu kadar da olmaz’ diyeceğiz . Duyarlılığı sadece bir kesimimiz değil,insan nesline ait herkesin göstermesi gerekir. Bazılarına ihlal etme, bazılarına kutlama düşmemeli.