‘Tuzu kuru’ bir toplum olma ‘şerefine’ nail olduk. Tehlikenin ucu bireylere ulaşıncaya kadar bunun farkında olmayan ya da olma gibi bir gayret göstermeyen toplumun ‘çok bilen bireyleri’ sonuçlar üzerinden teoriler üretmeye, analizler yapmaya devam ediyor.

Bu kesim, Mehmetçiğin neden Suriye’de olduğuna ve ölümlerine karşı çıkmıyor, oradaki soğuk hava koşullarını hatta banyo yapacak bir ortamın olmadığını gündeme getiriyor, topluma bunu tartıştırıyorlar.

Bu iki neden iktidarı ya da TSK’yı köşeye sıkıştırır mı?

Asla sıkıştırmaz.

Çünkü be iki gerekçe çok naif duygulara hitap ediyor ve hamaset kokuyor.

Ortada bir savaş var, koşulların ne olduğu tartışma dışıdır.

Bu iki konuyu toplum nezdinde tartışmaya açanlar her nedense çok net ifadeler kullanmıyor;

 ‘Ne işimiz var orada’ demiyor.

Diyorsa da sesi çok kısık

Sıkıntı sadece bu mu?

Soğuk hava koşulları ve banyo yapamadıkları için mi ölüyor gencecik insanlar?

Bu iki gerekçeyi öne sürerek iktidarı ve Cumhurbaşkanını eleştirenlere, köşeye sıkıştırmayı hedefleyenlere bir tek sözümüz olacak;

Buradan size ekmek çıkmaz!

İnsanları şehitlik mertebesi konusunda ikna etmiş bir Cumhurbaşkanı ve iktidar var karşınızda.

Neden oradayız sorusu ve bunun altını dolduracak gerekçeleri ortaya dökerek Suriye ve Ortadoğu politikasının başından beri yanlışlığını detayları ile konuşmak, anlatmak, tartışmak gibi bir yolu denemek daha ehven olmaz mı?

Bir savaşa karar verilmişse, o savaş atmosferinde ölüme gönderilen gencecik çocukların banyosunu, soğuk hava koşullarını ve dahi havyarını konu eden, toplumu bunlarla meşgul etmeye çalışan bir anlayıştan sağlıklı bir sonuç üretmesini beklememiz mümkün mü?

Sebep-sonuç ilişkisini ortaya koymadan sadece sonuç üzerinden iktidarı ya da Cumhurbaşkanını yıpratma çabası içine girenlerin bu çabasının hiçbir anlamı yok. Bu gerekçeler, şehitlik mertebesinin kıymetli olduğunu topluma kabul ettiren/ettirmeye çalışan anlayışın ortaya sürdüğü gerekçeleri ortadan kaldırmaz.

Sebepte sonuçta; Neden oradayız gibi iki kelimelik bir soruda takılı duruyor.