Bıçak yurttaşın kemiğine dayandı.

Aslında, boğazında, böğründe, topyekûn hareket halinde.

Yani bütün kesimlerin canı yanıyor.

Bugünün kaygısı gelecekle ilgili kaygıyı unutturmuş durumda.

Yurttaş bugünü, yarını nasıl kurtarabilirim derdinde.

Öyle bir hale gelindi ki; işçi, köylü, emekli, öğrenci, ev hanımı, gazeteci, memur, esnaf, işadamı, bilumum bütün kesimlerin bir bölümü yükselen yangının alevleri, bir kesimi ise yayılan dumanın etkisiyle sersemlemiş durumda.

*

Ekonomik kriz varmış?

Yok, canım, psikolojiktir.

Yangından sersemleyince psikoloji bozulmuştur.

Belki de sersemleme halimiz krize neden oluyor da biz farkında değiliz!

*

Sahi şu 3 bin 600 ek gösterge ne oldu?

Ya şu emeklilikte yaşa takılan 200 bin kişinin durumu ile ilgili bir haber var mı?

Atanamayan öğretmen meselesi mi?

Onlar da hakikaten sorun oldu, bitmiyorlar ki, her yıl aynı terane!

*

Şarbon mu?

Ölenleri gömün, kalanlar et yemesin!

*

Öğrenciden tıraş köpüğü isteyen müdür mü?

Amma da uzattınız ha, sakalı uzamıştır garibimin!

Okullar açıldı, sakal kesme zamanı.

Öğrencilerde artık berberde tıraş eğitimi almaya başlasın.

Okul olmazsa, altın bilezik dedikleri meslek sahibi olurlar.

*

Sizin psikolojiniz bozulmuş, psikolojiniz.

Psikologa başvurun.

Dediler ki, onların da psikolojisi bozulmuş.

Eh artık, ne haliniz varsa görün.

*

Ya kağıt meselesi?

Ne yani yazı mı yazacaksınız

Ne gerek var.

Yazıp içeriye mi düşelim.

*

Tamam vazgeçtik

Tuvalet için lazımmış.

O durum ne olacak?

Eskiden kağıt mı varmış,

Dedelerimiz, atalarımız kağıt mı kullanmış

Taş ne güne duruyor.

Masrafsız, vergisiz.

Kullan at, sorun yaratma.

*

Belki de bunların tamamı rüyadır,

Belki de ölüm uykusunun ürünüdür.

Biz farkında değiliz.

Niye ki?

Bozuk psikolojimizden olmasın?

*

Bozuk psikolojiden ise, o psikolojiyi düzeltmek lazım.

Rüya ise; eh artık o rüyadan kurtulup, uyanmak lazım.

Etrafta olup, bitene bakmak lazım

Rüya tabirleri de kurtarmaz bizi.

Yaşananları yorumlamak şart oldu.

*

Uyan ey halkım, kendine gel.

Unutma, unutturma kendini.

Eskiden, ‘unutma bizi’ derdik.

Vazgeçtik, kendin için unutma olanları.