Mustafa Nesim Sevinç

Jiddu Krishnamurti bir gün şöyle dedi: "Bilinmeyen, bilinenlerle dolu bir zihinle keşfedilemez."

Bizim siyasi tarihimiz de diyor ki: “Bir dakika, önce meclis araştırma komisyonu kuralım.”

Yani mesele basit: Yeni bir dünya mı kurmak istiyoruz? O zaman önce dedemizin haritasını bırakalım. Ama biz ne yapıyoruz? Haritayı değil, pusulayı bile 1950’den emanet alıyoruz. Sonra “Niye bilinmeyeni keşfedemiyoruz?” diye birbirimize bakıyoruz.

Bizimki “beyin fırtınası değil, beyin sislenmesi”

Sağ kanat beynimiz fısıldar:

"Eski sistemler iyidir, değişim tehlikelidir!"

Sol kanat hemen atılır:

"Devrim yapalım! Ama önce kapsamlı bir rapor hazırlayalım."

Merkez beyin der ki:

"Belki birazcık değişiklik... Ama çok olmasın. Seçmen ürker."

Ve tüm bunlar olurken,

“bilinmeyen” otobüs durağında bekliyor. Otobüs gelmeyecek! Çünkü sürücü "bu yeni güzergâh, bana ters" deyip evine dönmüş.

Yenilik mi? önce şüphe edelim!

Yeni bir fikir mi geldi?
X Bakanlığı devreye girer:

"Bu fikrin arkasında mutlaka bir ülke düşmanı vardır!"

Daha sonra klasik üçlü savunma başlar:

1. "Bize uyar mı emin değiliz."
2. "Eskiden böyle şeyler yoktu."
3. "Biraz daha bekleyelim. Belki kendi kendine geçer."

Nostalji: En güçlü aracımız

Hatırlıyor musunuz? Çocukken 50 kuruşa dondurma alırdık.

Bugün: 50 milyon dolarlık projeye dondurma reklamı koyuyoruz.

Ve hâlâ diyebiliyoruz: "Eskiden her şey daha güzeldi!"

(Muhtemelen trafik daha az, gençler de daha sessizdi.)

Belediye başkanı çıkıp diyor ki:

"Şehrimize büyük bir yenilik getirdik: Kaldırımlar artık düz!"

Halk da alkışlıyor çünkü beklentiler asfaltla ezilmiş.

Krishnamurti’nin uyarısı şu:

"Yeni yolları, eski ayakkabılarla aramayın."

Ama biz ne yapıyoruz? Aynı labirentte 100 tur atan fare gibi, en sonunda “uzman” oluyoruz.
Labirent değişince ise uzmanlık da “eski sistem daha iyiydi”ye dönüşüyor.

Yeni bir yazılım tanıtıldığında ofisteki ilk tepki:

"Bu ne ya, bizim sistem daha kolaydı."

Hangi sistem? Windows 95 mi?

Bilinmeyene giriş: vize gerekli mi?

“Bilinmeyen” ülkesine gitmek istiyoruz ama çantamızda neler var?

• 2002 tarihli festival bileti (bir gün lazım olur)
• 23 adet “Eski sistem daha iyiydi” sloganı
• 3 nüsha evrak fotokopisi
• Ve tabii ki: "Aman düşersin!" ses kaydı, çocukluğumuzdan yadigâr

Sonuç? Havaalanında geri çevriliyoruz.

Sebep? “Bu fikir çok yeni, biz eski yolculara öncelik veriyoruz.”

Zihin temizliği: Günlük rutine ekle

Zihni boşaltmak kolay değil. Ama Krishnamurti diyor ki:

“Gerçek öğrenme, zihnin boşluğunda doğar.”

Başlayalım:

• Telefonunuzdaki gereksiz ekran görüntülerini silin.
• “Bir gün lazım olur” dediğiniz şeyleri artık atın.
• Ve lütfen… “Bu yazı eksik” diye düşünüyorsanız, onu da bir kenara koyun.

Bilinmeyeni keşfetmek, bavulunuzu son anda açıp yarısını atmak gibidir. Önce panik, sonra hafiflik. Ve en nihayetinde: Özgürlük.

notlar

• Bu yazıyı beğenmediyseniz, kesinlikle dış faktörler yüzündendir.
• Yeni fikirlere “Bu da nereden çıktı?” dediyseniz, haritanız güncellenmemiş olabilir.
• Krishnamurti yaşasaydı, muhtemelen şöyle tweet atardı:
• “Thread: Bilinmeyeni keşfetmenin 7 yolu (2’ncisi sizi şaşırtacak!)”

Her sabah şu soruyu sorun:

“Bugünkü fikirlerim, bugünü mü anlatıyor; yoksa dünün yankısı mı?”

Ve eğer hâlâ “Biz böyle geldik, böyle gideriz” diyorsanız…

Size kötü bir haberim var: Harita değişti.

"Değişim isteyenlerle statükoyu savunanlar arasındaki tek fark: Bir taraf 'Gelecek' diye bağırırken, diğerinin 'Geçmiş' diye bağırmasıdır. Oysa ikisi de 'Şimdi'yi kaçırır."

Eğer bu yazıyı okuyup "Ama bizim siyasetçiler..." diye düşündüyseniz, tebrikler! Krishnamurti'nin bahsettiği "bilinenler tuzağı"na düştünüz. Şimdi derin bir nefes alın ve "Acaba ben değişimin bir parçası olabilir miyim?" diye sorun.

Cevap: Evet,

Ama önce o eski siyasi posterleri duvardan indirin!

[email protected]