Ben çocukluğumu anlattığım BAĞLAR GÜNEŞİ ÇOCUKLARI-PİJAHMO romanımı okuduğumda, sanki bir önceki hayatımı yeniden yaşamış oluyorum! Gözlerimin yaşardığı da oluyor, kahkahalar attığım da! Ama sonuçta ‘’Eski çamlar bardak olmuş!’’, ‘’Köprülerin altından çok sular akmış!’’, ‘’Geçti Bor’un pazarı, sür eşeğini Niğde’ye!’’ sözleri, beynimde yankılanıp duruyor! Yüreğim burkuluyor! Benim yadırgadığım, şimdiki alaborada, güzelliklerin hoyratça örselenmesidir! Ben önceki hayatımın güzelliklerini demleyerek bugünlere gelmişim! Hiçbir anafora kaptırmam ölümsüz güzelliklerimizi! Asla!

YÜREĞİN BÜYÜLÜ AYNASINDA

Ana demeyi çok özlüyorum

Baba demeyi çok

Ve benimle şakıdıkları

O çağlayan dilini ülkemin

O organik dünyamızı çok özlüyorum

Ben bugünlere uygun değilim

Başka bir gezegenden gelmiş gibiyim

Bu çağın adamı değilim ben

Güneşle yıkanan dünyamız nerde?

O gülüşlerin tomurcuklandığı mevsimler

Aşkların o yalınyürek çağları

Nerede günebakanlar, güller ve papatyalar?

Yüreğimde açmayı sürdüren akasyalar nerede?

Bu çağın adamı değilim ben

İz sürücüsüyüm yıldızların

Çifte yürekli cengaverlerin ardılı

Ah, kalbim şimdilerde yana yakıla

Bu lanet, ,göz alıcı, dikey dünyaya

İçli, yatay şarkılar söylüyor kalbim

Bu sanal dünyaya, bu taşlaşmış dünyaya

Güneşli ve sahici şarkılar söylüyor

Yükü ağır ve paha biçilmez şarkılar

Güneş yanığı tenli, o kavruk dinleyiciler

Ve o yakıcı güzelliklerimiz nerede?

Kalbim “izm”lere de sığmıyor

Totemlerim de yok tabularım da

İhanete uğrayacağımı bile bile hem

Mağdurlardan yana ve daima…

Biliyorum hem

Saçlarım kadar azaldı ömrüm

Bunu gel de gönlüme de!

Kalbim hâlâ

Ölüme dil çıkaracak kadar çocuksu

Zulme tavırsız kalamayacak kadar da

Yaralı ve arsız ey dünya!

Hem isterseniz

İki gözüm önüme aksın ki aynen böyle

Kalbim bir aynadır, bakınıp taranabilirsiniz

Düzeltebilirsiniz üstünüzü başınızı da!

Hem bilseniz

Ruhunuza da çeki düzen verebilirsiniz

Bir sebil hayat çeşmesidir kalbim

Bir büyülü ayna

Çocukluğum ve gençliğim akar musluklarında

Güneşli dünyaya ait o çağlar

Mertliğin ve saflığın anıları

Durudur ülkemin pınarları kadar!

Biliyorum

Saçlarım kadar azaldı ömrüm

Ve takvimler aşklardan uzakta

Ve renklerin şahikalarına daha çok var!

AYDIN ALP (TUFANLARDAN ARTAKALAN J&J YAYINLARI 2015)

Bir araya geldiğimizde birlikteliğimizi sazı ve sözüyle güzelleştiren müzik hocamız Müslüm Akın anlatıyor:

Karadeniz’de öğretmenlik yapıyorum. Çöl diyorum, çocuklar algılamıyor! Görsellere başvurmaya başladım. Tiyatro konusuna geldim. Ne anlattımsa tutmadı! Öğrencilerim, bana boş gözlerle bakıyor! Ben de sınıfı iki gruba ayırdım. Bir kız öğrenciye dedim ki, söz gelimi sen, arkadaşın anasısın! Hayır, ben niye arkadaşın anası olayım, dedi. Diğer öğrencime dedim, diyelim sen diğer arkadaşın sevdaluğusun, dedim. Kız, yok ben onun sevdaluğu olmam, dedi. Baktım anlatamıyorum vazgeçtim. Asıl film ondan sonra başladı.

Ben bakkaldan alışveriş yaparken bir velim bana: Hoca hoca, dedi: Sen benim kızımı nasıl aç bir köpeğe sevdaluk yaparsın? Ve bakkala, hocaya bir söyle, biz ne kadar alışveriş yapıyoruz ve hocanın sevdaluk yapmak istediği o aç köpeğin ailesi ne kadar alışveriş yapıyor, dedi. O zaman anladım ki demek  ben rol dağılımını isabetli yapamamışım!

Amansız pandemi ortamında, 50 kişilik sınıflarda, kim olduğumuzu, nereden geldiğimizi unutmamak için konuşuyoruz. Geçmiş; rengarenk çiçekleri ve doğal güzellikleriyle yoksulluk içindeydi. Günümüz, tek renk ve devedikenleriyle tatsız ve baskı altında! Gelecek, şimdilik,  belirsiz! Geçmişin güzelliklerinin de harmanlandığı eşit, özgür ve rengarenk günler diliyorum! Yazının devamında buluşmak adına sevgiler, saygılar, sağlıcakla diyorum.

*12 Eylül faşizmini ve hayatım boyunca süreduran bu baskıcı, ara ve kara rejimi lanetliyorum. Zulüm, asla unutulmadı ve unutulmayacak! Toplumsal yapı; ölüm ve öldürüm üzerine kurulmuşsa, yaşama ve yaşatma kültürü de dipten dibe boy veriyor demektir! Yaşamdan yana olanlara selam olsun! AYDIN ALP