Rodrigo’nun gitar konçertosu

Dinlemek lazım Rodrigo’nun gitar konçertosunu dinlenmek için.

Hatırlamak için, halkı için canını hiçe sayanları anmak adına.

Tanımazdık, bilmezdik Rodrigo’yu.

Deniz Gezmiş adres gösterdiği için dinlemiştik, dinliyorduk.

Dün de bütün bir gün dinledim, dinlendim.

Sonra düşündüm, 50 yıl önce gidenlerin ardından gelenlerin takipçiliğini.

Ne kadar da kıymetli, nasıl da anlamlı, hatta ulaşılmaz bir durum.

Onlar, kıymetli, anlamlı, ulaşılmaz olanı fiziki olarak yok iken başarmış önemli şahsiyetler.

Bu değerleri kazanmak için onları yok etmek isteyenlerin çabasının gömülüşünü, 50 yıl sonrasında ise 3 fidanın ve 68 kuşağının yeniden filizlenerek boy verdiğine 78 kuşağı olarak tanık olmak da başka bir haz. Bu yılki anma, bir öncekilerden daha görkemli, daha anlamlı oldu, aynı zamanda çok büyük bir sahiplenme ile gerçekleşti.

Belki de ilk kez idam saatine kadar Rodrigo’nun gitar konçertosunu dinleyip anma nöbetine kalanlar oldu.

Belki de ilk kez 68 kuşağı gezi kuşağı ile buluştu.

Rodrigo’nun gitar konçertosunu dinliyorum, bütün renklere, dinlere, dillere hitap ediyor, dinlendiriyor. Gâvur mahallesindeki açılışa da yakıştırıyorum Rodrigo’nun gitar konçertosunu.

Surp Gıragos bir kez daha açılacak.

Kilise restore rekorları kırdı, ayakta kalmak için direndi.

Çok yerden çok sayıda misafirleri de gelmeye başladı.

Gâvur mahallesinin her renkten bireyleri akıyor kente.

Kilise açılışı bahane, herkes mahallesinin akıbetini merak ediyor.

Doğduğu, büyüdüğü evi, mahalleyi, okuduğu okulu merak ediyor Gâvur mahallesinin Müslüman’ı, Ermenisi, Süryanisi, Yahudisi, Ezidisi, hatta siyahî yurttaşları.

Renklere bakar mısınız?

Ne güzel komşulardık; renklerimiz, dinlerimiz, dillerimiz, kimliklerimizle.

Ortak bir yaşamın insanlarıydık.

Ortak değerlerimizin büyük bölümü yok edildiyse de ruhlarımızın ortaklığına dokunamadılar. Asıl olanda ruhların buluşması ve bütünlüğüdür.