Sevgili okuyucularım merhaba.

Hamas ve İsrail savaşı devam ederken bizler konforlu evlerimizde oturmuş yemek yiyor, ekranlarda kadın çocuk ve tüm insanların o yürek yakan çaresizliklerini izliyoruz.

İnsanlığımızdan konforumuzdan utanıyoruz.

Ortadoğu ' daki ve tüm dünya da gelmiş geçmiş

savaşların o korkunç yüzünü gördükçe insanlığımızdan utanıyoruz.

Aslında utanması gereken bizler değil, silah tüccarlarıdır. Savaşı çıkaran devler erkanlarıdır.

Bu savaşlarda,

Kadınlar ve çocuklar savaşların en masum yüzleridir.

Patlamalardan, silah seslerinden, enkazların yıkılmasından kaçanları gördükçe ölümùn sıcak yüzünü kanımızda hissediyoruz.

Ölümden kaçanları gördükçe ekranlarda duygu seline kapılıyoruz.

İsrail'e beddualar yağdırıyoruz.

Savaşın soğuk yüzünü gördükçe insanlığımıza, savaşları çıkaranlara, destek verenlere hepsine lanetler yağdırıyoruz.

Dünya üretimimin % 60 ı savaş bütçesine harcanıyor.

Bunu bilmeyen yok ama, nefsine ve hırsına yenik düşen ülkeler hala savaşları devam ettiriyor.

Ve savaşları bir avuç toprak uğruna çıkarıp insanların ölmesine neden oluyorlar.

Yıllarca uğraş verilen o modern şehirler bir bir patlamalarla yıkılıyor.

Enkaz yığını gōcūklere neden olunuyor.

Oysa;

Küdüs her üç dine göre kutsaldır. Her din ve dilden olan insanlar bu şehirde rahatlıkla ibadetini ifa edebilirler.

Barış içinde yasayabilirler.

Bu savaşta Filistin toprakları sadece İsrail halkının olursa,

İsrail' deki tüm Siyonistler Yahudiler bunun beraberinde ölüm ekmiş olacaklardır .

Hırs ve hakim olma vahşi hayvan duyguları Dünyayı yıkıma götürmūş olacaktır.

Eğer Devlet hakkı hukuku ortadan kaldırıyor ve sömürmek için canavarlaşıyorsa lanet olsun bu devlet politikası.

Yerin dibine batsın. Böyle devletlerin hukuk sistemleri.

Zülüm insanı kovalayınca insanlar ancak evlerine kadar kaçarlar.

Ondan öteye insanoğlu sadece direnebilir.

Çünkü ondan öteye sadece başka seçenek kalmamıştır.

Ölenler;

Kadınlar ve çocuklar tek değildir.

Tüm insanlardır.

Tüm insanlıktır.

Analar, bacılar, kardeşler, babalar, kocalar, kadınlar, hayvanlar, bitkiler, çiçekler, nehirler, göller tüm doğa olaylarıdır.

İnsanların bir avuç toprak için insanları öldürmesidir.

Silah baronu ülkelerin daha çok para kazanmasıdır.

Bir başka devletin bir başka devleti kendi sömürgesine geçirmesidir.

Sevgili okuyucularım;

Savaşlara, ölümlere, şiddete, yoksulluğa, zulme lanet olsun.

Bir toprak parçası devletlere güç katabilir.

Ama tarih bunları yazacaktır, insanlığa ayıptır günahtır.

Bitecek elbet bu savaş da bitecek.

Ama arkada enkaz altında şehirler bırakacak.

Kolları, ayakları veya başka bir uzuvları kopmuş insanlar bırakacak.

Anasız babasız kalmış çocuklar bırakacak. Göllerinde nehirlerinde yok olmuş canlı türleri bırakacak.

Evladının ölüsünü bile bulamayan analar babalar bırakacak.

Bir ömür boyu aşkını unutamayan genç kızlar, genç erkekler bırakacak.

En ufak bir ses de irkilen psikolojisi bozuk kadınlar, erkekler, çocuklar, kısaca insanlar bırakacak.

Hepsi bir karış toprak için değer mi.

Hepsi insanlığın ayıbı degil midir.

Hepsi silah patronlarının güç ve para hırsı değil midir.

En kötü barış savaştan iyi değil midir?

Savaşların kazananı olmaz bunu bilmiyor muyuz?

Öyleyse bir kadın olarak diyorum;

Bir anne olarak diyorum;

Savaşlar dursun insanlar ölmesin.

Sevgilerimle