Zeytinler ağlar mı? Gazze’de,

Islak meltemlerde aşkın günü, kanlı göğüslerde Gargat ağacında serçeler ıslanır, birinin kanadı kırık, gözleri kederde

İntikama sevdalı, nasırlı eller tetikte

Yurdu işgal edilenin cenneti nerede?

Güvercinlik ruhları saralım göğün yedi katlı çarşafına Ayazın soğukluğu var ezilenlerin çirkin mezar taşında

Kimliği bitik bir halkın içinde, bir bitip bir başlayan yol çizgisiyim; ruhum parça parça

Meltemler boynumda dolanır, dört parçam kefene sarılmış dönerim semah şafağına

İsa’nın pelerinini çalan Çingene mi olacağız, hiç mi şahit olmadık direnişlere, zaferlere?

Düşman Mezopotamya’da top top bulutlar gibi nöbet tutuyor körpe çayırlarımızın üstünde

Barikatlar yıkık, umutlar tükenmiş, zılgıtlar kısık, ihanetler derin; hepsi koca bir maviliğin içinde

İyilere, yiğitlere kefen giydirildi yeşil palamut tazeliğinde

Raks et, rüzgara sal korkularını, köpekler işesin katrandan kara bahtına Titreyenin yüzünü şarapla yıka, yelkenli kayıklar yan yatsın ruhunda

Kinini, intikamını derine işle, altın saçaklı güneşin altında zamanı bekle

Dört kitabın ışığı Cinvat’ın hanında,

Mazda’nın bahçesinde aynı dalda yan yana

Zaman, kokuların cilveleştiği baharın toyluğunda mıdır? Yoksa sevdaların bir baştan bir başa işgali altında mı? Güçlü olduğumuz zamanlar da biz nasılız…

Yoksa asılsız, boktan boncuk eline fırsat geçmemiş insan hırsızı mıyız?