Yaşlılar… Toplumun tarih hazineleri, bir zamanların umut dolu gençleri… Ama bugün çoğu zaman gözardı ediliyor, unutturuluyor. Modern yaşamın hızlı temposu, teknolojik yenilikler, iş ve kariyer telaşı derken, yaşlı bireyler evlerde yalnız bırakılıyor veya toplumsal etkileşimden uzaklaşıyor.

Oysa yaşlılık, sadece fiziksel bir süreç değil; bilgi, deneyim ve sabrın birikimi. Büyüklerimiz, toplumun hafızasıdır. Savaşları, ekonomik krizleri, değişen kültürel normları görmüş, ayakta kalmayı başarmış insanlardır. Onları dinlememek, sadece bireysel bir eksiklik değil, toplumsal bir kayıptır.

Ne var ki sokaklarda, parkta, toplu taşımalarda bile yaşlılara yeterli saygı gösterilmiyor. Sosyal programlar yetersiz, bakım evleri çoğu zaman sevgi ve ilgi açısından eksik kalıyor. Yaşlılar yalnız değilse de, çoğu zaman kendilerini toplumdan izole hissediyor. Bu ihmal, sadece fiziksel değil, psikolojik sağlıklarını da etkiliyor. Depresyon, yalnızlık ve umutsuzluk gibi sorunlar artıyor.

Toplumun görevi, yaşlılara yalnızca sağlık hizmeti sunmak değil; onları toplumsal yaşamın bir parçası haline getirmektir. Kuşaklar arası etkileşim, gençlerin yaşlılardan öğrenecekleri çok şey olduğunu hatırlamalı. Basit bir ziyaret, bir sohbet, bir telefon araması bile büyük fark yaratabilir.

Yaşlılık, toplumun unutulan hazinesi değil; sahip çıkılması gereken bir değerdir. Bir gün hepimiz yaşlanacağız. Ve o gün geldiğinde, toplumun bize nasıl davrandığı, aslında bugünkü değerlerimizin aynası olacaktır.