Toplumlarda kötülük, demokrasiden yararlanmaz; demokrasi yoksa boyutlanır. Ben ömrümle sınırlı gerçeği dile getireyim. Demokrasinin olmadığı ve hiç amaçlanmadığı toplumumuzda çürüme, 12 Eylül’le boyutlandı. Yaşadığım yerde, üç kişinin bile bir araya gelişi yasaktı. Bilim, kültür, sanat, aşk, kahkahalar ve insan onuruna yaraşır yaşamak yasaktı.

TÜNEL

Soluksuz kuyulara düştüğümde başladı

Derinden ürpertilerle bir baktım üşüyorum

Yakalanmak pahasına geldiniz ya

Kaygılanmayın, sürmez

Geçti artık titremem

Biliyorum, aslında uzaklardasınız

Düşüme inanıyorum, öyle sıcak ki…

 Her şey çok bozuldu arkadaşlar

Acının boyutlarını bilmiyormuşuz

Zulüm, dağlarımızı yuttu!

 Keşke duyduğum kırılan kemiklerimin sesi olsa!

Elektrik şokuyla çıldırsam da gam yemezdim!

Nitekim düşman çemberindeyiz!

Çok arkadaşlarımız gömüldü, boylu boyunca kalbime

Kaç insan hayatında birini tanıyabilir ki?

Kahramanlar çevriliyken bile yargılıyorlardı!

Suskunluğun dalına tünemiş, kör bir dünya

Düzen, dostluklara da bulaştı, sürdürülmüyor

Hele kenetli ellerin bile koparılması ah!

Sevgiler de açmıyor, acıyla cinnette

Uğruna yaşadığımız çok şey bulandı

Ve artık bıçak açmaz oldu ağzımızı!

  Isı hızla eksiliyor, tufanı bekliyoruz

Çok geciktiniz!

Milyonlar kıvranıyor, ışık nerede?

Biliyoruz, kirliliği neyin temizlediğini!

Burnu cığcığalı biri olmaktansa

Bu gidişle aykırılığa süreriz kendimizi!

 Şaşırttımsa arkadaşlar, gücenmeyin!

Sizleri ve konuşmayı çok özlemişim

Hırçınlığım duyarlığımdan, üzülmeyin öyle

Yapraklarını çürütebilirler ancak hayatın

Gür açarız kırıldıkça, yüklü dallar üstüne!

 Desteğimiz

Avutanımız

Diri tutanımız

Çıplak yüreklerimizle

Geçilen bir tünel ki ölüm içre!

Aydın ALP Şubat 1985// YÜREĞİNİZİN KAPILARINI KIRACAĞIM

Göreceli olarak daha özgür, daha insancıl dönemler de oldu; ama çürümenin artık, moda deyimle, pik yaptığı bir süreçten geçiyoruz. Savaş psikolojisi, ekonominin verimsiz yatırımlarla heba edilmesi ve betona gömülmesi ve pandemi… Toplum olarak hastalandık; artık bu balık sadece baştan kokmamış, kuyruğuna kadar kokuyor bu balık!

Yoksulluk, işsizlik; dalga dalga büyüyor! Gelecek kaygısı da… İnsanlar ruhen daralıyor, küçülüyor! Topluma umut verecek hiçbir seçenek de yok! En kahredici olanı da bu umutsuzluk! Ve bugünden yarına bunun değişeceği de yok! Ben normalde iyimser biriyim; ama ne yazık k i yakın zamanda toplumu ileriye taşıyacak, topluma nefes aldıracak bir güç yok! Kul sıkışmayınca Hızır yetişmez, derler. Üretim, emek, dayanışma toplumu olmaktan çıktık! Kurumlarımız ismi var, cismi yok! Hukuk, adalet; hak getire! Hızır bile yetişse çok geç kalmış olacak!

Yazdıklarıma benim bile canım sıkıldı. Şimdi geri çekilerek bakacağım bu alçak dünyaya ve kahredici düzenlere!  Dünya; kıyımlardan, katliamlardan, engizisyonlardan geçti bugüne ulaştı. Pandemileri aştı olanakların en az olduğu dönemlerde. Nazizmi yerle bir etti. Hitler’i, Franco’yu, Duçe’yi; nice kendini bir şey sanan zavallı yaratıkları ezdi geçti! Bugünlerin yarınları da var, var!

Geçenlerde bir dershane öğrencim bana: "Hocam 20 yıl önce de her şey daha güzel olacak diyordunuz, şimdi de aynı şey söylüyorsunuz. Hiçbir şey de daha güzel olmuyor!" demişti. Biz değişimden yana olanlar, bir yanımızla iflah olmaz iyimserleriz. Amiyane bir söylemle saftirik olduğumuzdan değil, tarihsel akışı bildiğimizdendir belki de. Toplumsal kumaşımız çok kötü dokunmuş ve bizde tpplumu olumluya taşıyacak ve sinerji yaratacak bir güç de yok! Ama şimdilik... Biz insanların ömrüyle toplumlarım ömrü birbiriyle kıyaslanamaz! Bizim ömrümüz kısa ve haklı olarak isyanlardayız. Niye güzellikler, ömrümüzle orantılı bir biçimde gerçekleşmiyor? Bu, gerçekleşmeyecek anlamını taşımıyor! İnsanlık, nerelerden günümüze ulaştı. Bu aşağılık tekellerin, diktatörlüklerin yıkılacağı günler de yaşanacak! Keşke biz de görebilseydik! Sevgiler, saygılarımla…

Aydın ALP