Metin Kılavuz

Konya ili Meram ilçesi Hasanköy 38 numaralı evde 12 Mayıs günlü saldırının tedirginliği vardı 30 Temmuz’da. Hava çok sıcaktı bahçe duvarının gölgeliğinde oturmuştu ev halkı. Saldırının izleri halen bedenlerinde ve zihinlerindeydi. Gün çok uzundu ve diğer günlerden farklıydı. Ölüm, bahçeli evlerinin etrafında puşt pusuluydu. Ölümlerini kaydedecek kamera birkaç gündür kayıttaydı. Onlar ise saatteki saniyelerin ölümlerine attığından habersizdiler.

Katil, gün batımını beklemedi, kendini gizleme derdi taşımadan silahı ile katliama yürüyordu. Kendinden emin adımlarla, birilerinin kahramanı olacağını ve sırtının sıvazlanacağını biliyordu. Öyle görmüş, duymuş ve yetiştirilmişti. Birazcık tarih bilinci olsa katliamlarına yürüdüğü insanların ataları sayesinde Konya’yı yurt edindiğini bilse, bilinci adımlarına hükmedecekti. Öncesi Kürt, yoktu dağlarda yürürken kart kurt sesi çıkaran Türk boyundan gelmeydiler. Sonrası yani güncel olanı ise vatan hainiydiler ve ülkeyi bölmek istiyorlardı. Öğretilen gerçek dışılık bilinç oluşturmuştu ve bu bilinç son yıllarda ağır tahrik altındaydı. Şimdi savunmasız insanların yaşam hakkında kahraman olma günüydü. Kendi evlerinde günlük yaşamda tedirgin, yedi insanın bedeninde, acımasız ve vahşi 20 kurşundu.

Dedeoğlu ailesi kimsenin hak hukukuna el atmamıştı. Ailesel ve kişisel bir husumetleri, alacak ve verecek sorunları da yoktu. Kimliklerinde yazmasa da Kürt olmaktı tek “suçları”. Yaşamalarına izin verilmeyen toprağa gömüldüler. Ve arkalarından cevaplanması gereken sorular bıraktılar;

1-Bize, öldürme kastıyla saldıranları neden? Serbest bıraktınız. Etkin soruşturma ve yargılama neden? Yürütemediniz.

2-Bizi, öldürülmemize neden olan katliamdan neden? Korumadınız.

3-Bu olay bir Kürt şehrinde Türk bir aileye karşı işlenseydi( ki asla olmamalı ırkçılık insanlık suçudur) tavrınız ve yaklaşımınız nasıl? Olurdu.

4-Duyduk ki ırkçı düşüncenin tetikçisi katilimiz yakalanmış. Yaşamlarımızı katleden katili adil olarak yargılayacak mısınız?  kendimiz için isteyebilecek durumda değiliz ama gelecek için umudumuz yok denilecek kadar olsa da adil yargılanmanın ruhen takipçisi olacağız.

5-Katliamımıza zemin hazırlayanlar olarak vicdanen kendinizi huzurlu hissediyor musunuz? Yaz sıcağı ölümün buz kestiği dilimiz ile sadece şunu ifade ediyoruz. Irkçılığın boynu yedi yerden kırılsın.

Bu olay sanırım hoşgörünün yaşam abidesi olan Mevlana’nın kulağına gitmiştir. Ve üzüntüden kemikleri sızlamıştır. Onun güzel bir sözünü buraya bırakmak anlamlı olacaktır. ”Doğruların yemin etmeye ihtiyacı yoktur.

Son söz;

Akıl tutulursa yaşam felç olur…