Zihinsel Bozulma Felçli Zihin ve Egemenlik Haritası

Zihinsel bozulmayı anlayabilmek için öncelikle zihnin ne olduğunu bilmek gerekir. Zihin, sadece düşünce üreten bir mekanizma değildir; aynı zamanda farkındalık, algı, sezgi ve sessizlikle çalışan bir alandır. Zihin, insanın iç dünyasıyla dış gerçekliği arasında köprü kuran, ama bu köprüyü bilgiyle değil, varlık hâliyle inşa eden bir yapıdır.

Zihnin doğal hali dingindir. Sessiz, açık ve kendiliğinden bir akış içerisindedir. Bu haliyle zihin, olanı olduğu gibi algılayabilir. Ne yorum ekler ne anlam dayatır. Sadece görür. Bu görme, bir anlamaya dönüşür. Bu anlama da yaşama saygı ve özgürlükle yaklaşmayı beraberinde getirir. İşte bu zihin, özgür eş yaşamın da temelidir.

Ancak Bu Hal Bozulmuştur.

Uygarlıkla birlikte zihin, doğallığını yitirerek sürekli konuşan, dırdır eden, yargılayan ve ayrıştıran bir yapıya bürünmüştür. Bu felçli bir zihindir. Bu zihin; kendi sesinden başka hiçbir sesi duymayan, varlığı bölüp parçalayarak anlamaya çalışan ve her şeyi kontrol etmeye çalışan zihindir. Egemenlik, sınıf, iktidar, mülkiyet, cinsiyetçilik gibi yapılar bu felçli zihnin ürünüdür.

Çünkü zihin bozulduğunda, yaşam da bozulur. Zihin parçalandığında, ilişki de parçalanır. Zihin egemenleştiğinde, her şey ölür. Bu yüzden, özgür eş yaşamın önündeki en büyük engel, bozulmuş zihindir.

‘Ben’ Merkezli…

Bu zihin, “ben” merkezlidir. Her şeyi kendine göre şekillendirmek ister. Anlamaya değil; sahip olmaya, kontrol etmeye, tanımlamaya çalışır. Bu haliyle artık zihin değil; bir egemenlik aracına dönüşür. Ve bu araçla ne sevgi yaşanır, ne aşk, ne de gerçek bir paylaşım.

Egemenlik zihni, sürekli meşguldür. Sessizlikten korkar. Dinginliği zayıflık sanır. Bu yüzden bağırarak konuşur, bilgiyle övünür, ikna etmeye çalışır, hükmetmeye çalışır. Ama unuttuğu şey şudur: Zihin, ne kadar konuşuyorsa o kadar hakikatten uzaktır.

Gerçek zihin, konuşmaktan çok görür. Ve gördüğünde konuşması gerekmez.

Zihinsel bozulmayı aşmak, yeni bilgiler edinmek değil; zihni boşaltmakla, dinginleştirmekle, sessizliğe izin vermekle mümkündür. Çünkü zihin, doğal haline döndükçe; ilişki, paylaşım, aşk ve yaşam yeniden doğal haline döner.

İktidar, sınıf, cinsiyetçilik gibi yapılar, sadece dışsal değil; zihinsel sapmanın içsel aynalarıdır. Ve bu aynaları kırmak, ancak zihnin felçli halinden uyanmakla mümkündür. Felçli zihin, aşkı tanımaz; çünkü aşk, sadece dingin bir zihne konuk olur. Felçli zihin paylaşamaz; çünkü paylaşmak için önce dinlemek gerekir. Felçli zihin özgürlüğü istemez; çünkü özgürlük, kontrolün sonudur.

Ve işte bu yüzden, özgür eş yaşam ancak özgür bir zihinle mümkündür.