Bir sabah uyanırsınız… O sabahın diğerlerinden farkı vardır. İçinizde tarif edemediğiniz bir sükûnet, gözlerinize dolan bir umut… Yıllardır özlemini çektiğimiz bir haber nihayet gelir: Silahlar susuyor. Kan duruyor. Yıllardır acıların ortasında yaşamaya çalışan halkın yüreğine, belki ilk kez huzur değiyor.

Bugün, PKK’nın gerçekleştirdiği kongrede silahlı mücadeleye son verdiğini açıklaması, sadece siyasi bir dönüm noktası değildir. Bu, dağların sessizleşmesi, annelerin gözyaşlarının dinmesi, çocukların artık korkmadan dışarı çıkabileceği bir geleceğe açılan kapıdır. Bu bir bildiriden çok daha fazlası… Bu, bir halkın yüreğinden kopup gelen sessiz ama güçlü bir çığlığın duyulmasıdır.

Yıllardır bu topraklarda analar evlatlarını toprağa verdi. Çocuklar korkuyla büyüdü, gençler hayalleriyle birlikte toprağa düştü. Bir yanda askerler, bir yanda genç dağ çocukları… Hepsi bizim evlatlarımızdı. Bu savaş, sadece dağlarda değil; şehirlerde, köylerde, sokak aralarında; insanların gönlünde, evinde, sofrasında yaşandı. Acının etnik kimliği yoktu. Gözyaşı, Türk’ü de yakıyordu, Kürt’ü de.

Şimdi önümüzde yeni bir yol var. Bu yol kolay değil, dikenli, engebeli… Ama bu yol, barışın yolu. Bu yol, kardeşliğin, birlikte yaşamanın, yeniden inşa etmenin yolu. Artık tanklar değil traktörler çalışsın, tüneller bombalanmasın yollar yapılsın, okullar kapatılmasın çocuklar okusun istiyoruz.

Şırnak’ta, Hakkâri’de, Diyarbakır’da çocuklar artık spor sahalarında koşsun, şiir okusun, doktor, mühendis, öğretmen olsun. Hayatlarına umutla baksın. Gençler ölmesin, yaşasın. Dağlarda silah değil, kaval sesleri yankılansın.

Kürt halkı çok çekti. Ama vakur durdu. Sabretti. Direndi. Şimdi onurlu bir barışın, gerçek bir kardeşliğin öncüsü olma zamanı. Bu süreçte devlete de büyük görev düşüyor: Adil olmak, geçmişle yüzleşmek, samimi olmak ve herkesin bu topraklarda eşit yurttaş olarak yaşamasını sağlamak.

Ve biz… Bu ülkenin tüm insanları… Barışa sahip çıkmalıyız. Provokasyonlara karşı aklı, duygulara karşı vicdanı, nefrete karşı sevgiyi büyütmeliyiz. Çünkü artık yeter… Bu halk daha fazla ağlamasın.

Bu ülke, birlikte gülmeyi hak ediyor.